lunedì 25 gennaio 2016

TILARA ANTICHI

Cantu, tilara antichi, di stratuzzi,
cantu chi dava vita a li campagni
e accumunava picciotti e anziani,
e davanu cunzigghi matri e nanni,
secunnu lu mumentu e l'occasioni.
Cadia comu sintenza lu pruverbiu.
Tuttu dava ragiuni a lu murali
e Fidi e sentimentu nta la vita
dava spiranza a lu strittu campari.
Tilara spersi, rutti, camuluti,
casci ntasati di filu e linu,
curredi tutti sciuti di li manu,
di nà fimmina susuta a bon matinu.
Curati a lu virdi d'un vadduni
comu nivi li facia biancari,
acqua, stricuna, vasuna di suli.
Li letti un si putianu sfardari.

Scinnia duci l'acqua a lu canali
e sciusciuliava assemi cu l'aceddi
d'erva e friscura tuttu mpillicciatu.
La caia mpirugghiata cu li chiuppa,
aisa l'occhi pi megghiu taliari
li ciuri a mazzu nta nà cammisedda
arraccamata, misa ad asciucari,
di d'occhi ranni di Maranninedda,
L'erva la noci, lu ventu la cattigghia,
pi sentila chiù forti scaccaniari.
Mutu è lu tilaru nta la vita
mutu è lu rimorsu nta lu cori
mpazzutu di musica, di vita.
 Nun palla chiù lu sentimentu anticu
 chi di biancu vistia amuri e cori.
Vistia ogni parola di pulitu.
D'inginuità e Fidi a picciriddi
tincia la vita, l'occhi, lu cori.
MARIA  FAVUZZA

Nessun commento: